Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Σύνορο έγινε ο ουρανός

Πριν από 60 χρόνια ο Εντμουντ Χίλαρι και ο Τένζινγκ Νοργκάι κυριεύουν το Εβερεστ, φτάνοντας στα 8.850 μ. Από τότε, οι κατακτητές ήταν χιλιάδες και οι νεκροί εκατοντάδες...

«Κατακτήθηκε το τελευταίο σύνορο», πανηγύριζαν οι εφημερίδες της εποχής. Δεν υπήρχε τότε Διαδίκτυο ούτε δορυφορικό τηλέφωνο. Ο Εντμουντ Χίλαρι έγινε εθνικός ήρωας στη Νέα Ζηλανδία με μία εβδομάδα καθυστέρηση, ενώ στους πρόποδες των Ιμαλαΐων το κατόρθωμα του Τένζινγκ Νοργκάι διαδόθηκε στόμα με στόμα...

«Δύο άνδρες πάτησαν στην κορυφή του κόσμου»! Στο Νεπάλ το λένε Σαγκαρμάθα («Θεά των Ουρανών»), στο Θιβέτ Τσομολούνγκμα («Μητέρα Θεά της Οικουμένης»), στον υπόλοιπο πλανήτη Εβερεστ, προς τιμήν κάποιου ξεχασμένου Βρετανού αποικιοκράτη.
Κύλησε πολύ νερό από τις 29 Μαΐου 1953, κάτω από τους παγετώνες των Ιμαλαΐων. Ξεπέρασαν τους 4.000 οι κατακτητές. Μόνο την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησαν για την κορυφή 630 αναρριχητές (ανάμεσά τους δύο 80χρονοι), με αντίτιμο 30-120 χιλιάδες δολάρια κατά κεφαλήν. Τρεις στους δέκα θα επιστρέψουν νικητές.

Τα ρεκόρ πέφτουν σύννεφο, αλλά τα σύννεφα της «Θεάς» απειλούν δικαίους, αδίκους, απείρους, εμπείρους. «Ο κίνδυνος του θανάτου ελλοχεύει σε κάθε ανάβαση», προειδοποιεί ο κορυφαίος ορειβάτης της ιστορίας, Ράινχολντ Μέσνερ.
Η απερίγραπτη τραγωδία του 1996, όταν χάθηκαν ψηλά στο Εβερεστ 15 αλπινιστές μέσα σε μερικές ώρες, οφείλεται όχι μόνο σε ανθρώπινη μωρία και απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες, αλλά και στο ανθρώπινο μποτιλιάρισμα στα δύσβατα μονοπάτια της κορυφής.
Η «ζώνη του θανάτου»

Θυμίζει πια παγερή λεωφόρο η διαδρομή που οδηγεί στα 8.850 μέτρα. Δεν έχει ιδιαίτερες τεχνικές δυσκολίες, αλλά απαιτεί πολύωρη παραμονή στη «Ζώνη του Θανάτου», όπου ο θεριστής καραδοκεί.
Η εξάντληση των ορειβατών είναι εκεί ανείπωτη, ενώ το αραιωμένο κατά 70% οξυγόνο δημιουργεί συνθήκες υποξίας και κάνει τον οργανισμό να υπολειτουργεί. Δίχως εγκλιματισμό, ο θάνατος επέρχεται σε 2-3 λεπτά. Ο εγκέφαλος χάνει τον προσανατολισμό του, το κορμί τρώει τις σάρκες του για να τραφεί, οι αισθήσεις προδίδουν, οι πνεύμονες καταρρέουν, τα βήματα είναι βασανιστικά. Τα 1.700 μέτρα που χωρίζουν το Νότιο Διάσελο από την κορυφή απαιτούν 12 ώρες βασανιστικής πεζοπορίας, όπου κάθε στραβοπάτημα οδηγεί στον γκρεμό.
Ακόμα και ένα σπασμένο πόδι ή χέρι συνεπάγεται βέβαιο θάνατο, αφού είναι περίπου αδύνατη η μεταφορά και διάσωση ενός ανήμπορου αναρριχητή στα 8,5 χιλιάδες μέτρα. Οι πλαγιές και οι χαράδρες του Εβερεστ και των άλλων γιγάντων των Ιμαλαΐων είναι διάσπαρτες από πολύχρωμα παγωμένα πτώματα, που δεν θα ταφούν ποτέ. Οι ορειβάτες τα χρησιμοποιούν ως σημάδια για να βρίσκουν το δρόμο.
Η στατιστική του τρόμου και των θριάμβων μιλάει για 2 θανάτους ανά 100 απόπειρες. Πριν από λίγες μέρες, εξαφανίστηκαν στο Εβερεστ δύο ορειβάτες από τη Ρωσία, ένας από τη Νότια Κορέα, ένας από το Μπανγκλαντές και τέσσερις Νεπαλέζοι βαστάζοι «σέρπα». Το 26% των θυμάτων του Εβερεστ πάτησαν κορυφή, αλλά απεβίωσαν πριν ολοκληρώσουν την κατάβαση. Η κούραση είναι αδυσώπητος εχθρός...
Πηγή: ΝΙΚ. ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ, enet.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το OLYMPUSMT σας ευχαριστεί για το σχόλιό σας!