Αχαΐα: Μαγικός προορισμός!

Αχαΐα. Από τα προϊστορικά χρόνια των άθλων του Ηρακλή και την ιστορική εποχή της Ελληνικής Επανάστασης, φτάνουμε στη μοντέρνα εποχή του οδοντωτού και τη μεταμοντέρνα των εκκεντρικών σαλέ και του snowboarding. Αυτή είναι η φύση της Αχαΐας, που με τα Καλάβρυτα, το ομώνυμο χιονοδρομικό κέντρο και το μοναδικής ομορφιάς φαράγγι του Βουραϊκού, συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς όλες τις εποχές...

Έχουμε ακούσει αμέτρητες φορές από γνωστούς και αγνώστους για την υπέροχη Ελλάδα που προσφέρει τόσες ομορφιές σ’όποιον έχει τη διάθεση να την εξερευνήσει. Όλοι περιγράφουν έναν τόπο με σπάνια τοπία, που είναι προικισμένος με κάποιες από τις πιο μαγευτικές και παρθένες παραλίες στον κόσμο και με υπέροχους ορεινούς προορισμούς. Γεγονός παραμένει πάντως ότι, ενώ γνωρίζουμε κάθε νησί και και κάθε ακτή που αξίζει τον κόπο, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα χειμερινά ή έστω με τα …στεριανά τοπία. Τα Καλάβρυτα λοιπόν, ονομαία που προκύπτει ετυμολογικά από την περιγραφή «καλές βρύσες», στα 750 μέτρα υψόμετρο, στο οροπέδιο του Χελμού και στις όχθες του Βουραϊκού, είναι έτοιμα να ξεδιπλώσουν ομορφιές πρωτόγνωρες μπροστά στα μάτια του επισκέπτη. Του καθένα από εμάς.

Η διαδρομή από την Εθνική Οδό Κορίνθου-Πατρών δεν θα ταλαιπωρήσει ούτε τον οδηγό ούτε το αυτοκίνητό του. Ερχόμενοι από την Αθήνα, πρέπει να στρίψετε αριστερά στη διασταύρωση του Διακοφτού και-αν είναι η ώρα πρωινή και η εποχή μη καλοκαιρινή-η…τυπική ομίχλη που θα σας υποδεχθεί, είναι η ένδειξη πως σχεδόν φθάσατε. Όπως και σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, η αρχαία Ελλάδα, το Βυζάντιο, η Τουρκοκρατία, ο απελευθερωτικός αγώνας του ’21 και η σύγχρονη ιστορία της χώρας μας, όλα εδώ αποτελούν παρελθόν και παρόν μαζί. Όλα έχουν μια ιστορία να διηγηθούν με την ύπαρξή τους, ακόμη και με…την απουσία τους! Για παράδειγμα, παλιά κτίσματα στη γαλήνια κωμόπολη δεν θα συναντήσετε, αφού τα Καλάβρυτα ισοπεδώθηκαν από τους Γερμανούς το ’43. Φωτεινή εξαίρεση, ο Πύργος της Παλαιολογίνας, η οικία της Αικατερίνης της γνωστής οικογενείας, η οποία το 1463 έδωσε τέλος στη ζωή της πηδώντας από αυτόν τον πύργο για να μην πέσει θύμα των Τούρκων. Κτίσμα το οποίο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου λειτουργούσε ως αρχηγείο για τα στρατεύματα κατοχής.

Χρησιμοποιήστε τα Καλάβρυτα σαν βάση για τις εξορμήσεις σας, γιατί η περιοχή έχει πάρα πολλά να σας προσφέρει. Η ιστορική μνήμη είναι ένα από αυτά. Σηκώστε το βλέμμα και παρατηρείστε το ρολόι της Μητρόπολης: είναι σταματημένο στις 2:34, στις 13 Δεκεμβρίου 1943, για να θυμίζει τη σφαγή του αρσενικού πληθυσμού του χωριού-άνω των 13 ετών- από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Με αυτό το ομαδικό έγκλημα, που εκτελέστηκε στη θέση «Ράχη του Καπή», οι Γερμανοί θέλησαν να εκδικηθούν για τις βαριές απώλειες που υπέστησαν στη μάχη της Κερκίνης-Καλαβρύτων-Ρογών.

Αφήστε πίσω σας την κωμόπολη και κατευθυνθείτε σε ένα άλλο ζωντανό κομμάτι ιστορίας, σε

απόσταση μόλις 5 χιλιομέτρων, τη Μονή της Αγίας Λαύρας. Τα σχολικά βιβλία μάς λένε πως εδώ υψώθηκε το λάβαρο της Επανάστασης. Αν θελήσει κανείς να μπει σε λεπτομέρειες, ίσως συναντήσει αρκετές ανακρίβειες σ’ αυτή την εκδοχή, η συμβολική αξία του μοναστηριού όμως είναι τόσο μεγάλη, που θα αποζημιώσει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Πρωτοχτίστηκε τον 10ο αιώνα στη θέση Παλαιομονάστηρο, λίγα μέτρα ψηλότερα, όπου υπάρχει σπήλαιο με αρκετές αγιογραφίες. Από τα τέλη του 17ου αιώνα που η μονή μεταφέρθηκε στην τωρινή θέση της, «έζησε» πολλά, ιδίως κατά το κρίσιμο διάστημα της άνοιξης του 1821. Είναι λοιπόν ιστορικά σωστό ότι εκεί, σε σύσκεψη που έγινε στις 10-13 Μαρτίου, οι τοπικοί οπλαρχηγοί, πρόκριτοι και αρχιερείς αποφάσισαν τον ένοπλο αγώνα. Το μοναστήρι στέκει ακόμη εκεί, σε πείσμα των πάντων, και προσκαλεί τους Έλληνες για να τους διδάξει τη σύγχρονη ιστορία του τόπου.

Δέκα χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα, θα συναντήσετε μια ακόμη υπέροχη μονή, αυτή του Μεγάλου Σπηλαίου, που αποτελεί μνημείο στην επιμονή και στην πίστη του ανθρώπου. Ο –σταυροειδούς μορφής- ναός χτίστηκε μέσα στο κοίλο μέρος του βράχου, σύμφωνα με την παράδοση, από τους μοναχούς Συμεών και Θεόδωρο το 362 μ.Χ. Οι δύο αδελφοί, έπειτα από μακρά περιπλάνηση και οράματα, συνάντησαν στην περιοχή μια νεαρή κοπέλα που τους οδήγησε στη συγκεκριμένη τοποθεσία. Εκεί, ανακάλυψαν την εικόνα της Παναγίας της Δεξιοκρατούσας, ένα έργο τεχνοτροπίας του 4ου αιώνα που αποδίδεται στον Ευαγγελιστή Λουκά. Στη μονή σώζονται εκπληκτικής τεχνικής αγιογραφίες των μέσων του 17ου αιώνα, μέρος του μαρμάρινου δαπέδου, αλλά και ο άμβωνας με το τέμπλο-αμφότερα ξυλόγλυπτα. Από τα ωραιότερα στοιχεία, η λατρευτική πηγή της «Αγίας Κόρης» που ρέει από ένα σημείο της σπηλιάς. Όλα αυτά βέβαια, έρχονται σε αντίθεση με το μοντέρνο κτίριο, ένα «θηρίο» που προσβάλλει οπτικά το χώρο και λειτουργεί σήμερα ως ανδρικό μοναστήρι.

Έχει έρθει όμως η ώρα να αφήσετε πίσω σας τα πεπραγμένα των ανθρώπων που, όσο μοναδικά κι αν είναι, πολύ συχνά ωχριούν μπρος σε όσα έχει να επιδείξει η φύση. Το φαράγγι του Βουραϊκού ποταμού περιμένει τους επισκέπτες του και σαφώς ο καλύτερος τρόπος για να απολαύσετε το θέαμα, είναι μια βόλτα με το μοναδικό οδοντωτό σιδηρόδρομο που υπάρχει στην Ελλάδα και έναν από τους ελάχιστους στον κόσμο. Ξεκινήστε από το σταθμό στο Διακοφτό και ακολουθήστε με το «δόντι» την αυθεντική διαδρομή που πραγματοποιούσε από τη γέννησή του, το 1896 (οι ράγες μάλιστα στην πλειονότητά τους χρησιμοποιούνται από τότε, δίχως τον παραμικρό κίνδυνο!). Στον πρώτο-ομαλό-κομμάτι της διαδρομής, εκεί που το φαράγγι στενεύει, θα παρατηρήσετε το ερυθρό χρώμα των τοιχωμάτων: Τα νερά που τρέχουν εκεί αφήνουν ιζήματα σιδήρου που έπειτα από αιώνες οξείδωσης επιφέρουν αυτούς τους εντυπωσιακούς χρωματισμούς.

Όταν ξεκινήσει το ανηφορικό σκέλος της διαδρομής, εμπλέκονται οι οδοντωτοί μηχανισμοί για να περάσουν την άμαξα με μικρή ταχύτητα από μικρά τούνελ. Όλα τούτα μέχρι να φθάσει στις «Πόρτες», μια συγκλονιστικά ωραία τοποθεσία, από τις ελάχιστες που μπορεί να δει κανείς στην Ελλάδα. Πρόκειται για το πιο κλειστό σκέλος του φαραγγιού, με σήραγγες εκατέρωθεν που ενώνονται με το παλιό γεφυράκι. Οι σκουριασμένες σιδερένιες πόρτες στις δύο πλευρές χρησίμευαν παλαιότερα για

να εμποδίζουν την πρόσβαση στα Καλάβρυτα. Στη συνέχεια, «δόντι» και πάλι ως τη Ζαχλωρού-απ’ όπου μπορείτε να ξεκινήσετε για το Μέγα Σπήλαιο-σε μια διαδρομή εξαιρετικής ομορφιάς, ειδικά τους θερινούς μήνες, με τον…κεφάτο ήλιο, την ήρεμη ροή του Βουραϊκού και τη βλάστηση με τα πλατάνια να κλέβουν την παράσταση. Καταπληκτικό τοπίο και αμόλυντη φύση σε ένα κομμάτι της ελληνικής υπαίθρου που προσφέρεται και για πεζοπορία.

Από τα φυσικά δημιουργήματα όμως που…επιβάλλεται να επισκεφτεί ο επισκέπτης της περιοχής είναι σαφώς τα Σπήλαια των Λιμνών, από τα πιο όμορφα και μεγάλα της Ελλάδας. Αν ξεκινήσετε από τα Καλάβρυτα, μπορείτε να φθάσετε εκεί ανεβαίνοντας το Χελμό από τη μεριά της Καστρίας, ενώ είναι εύκολη η πρόσβαση και από την Εθνική Οδό Κορίνθου-Πατρών και Κορίνθου-Τριπόλεως. Απλώς, ντυθείτε κατάλληλα, αφού αν βρεθείτε εκεί τον χειμώνα, σοφό είναι να έχετε υπόψη σας ότι η θερμοκρασία θα είναι γύρω στους 10ο C.

Στα μόλις 350 μέτρα που αξιοποιούνται τουριστικά αυτή τη στιγμή, οι σταλακτίτες σχηματίζουν ατελείωτους συνδυασμούς χρωμάτων και μορφών, γι’ αυτό και τα ονόματα που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι, το λιγότερο, γλαφυρά. Υπάρχουν έτσι οι παραπετασματοειδείς,ο «πολυέλαιος», η υπέροχη «μέδουσα», ο «άμβωνας» και ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει…Οι λίμνες, με τις κλιμακωτές διαμορφώσεις προσφέρουν πραγματικά μοναδικό θέαμα, ενώ η λεπτομέρεια των φυσικών τοιχωμάτων (3-4 μέτρων που οι σπηλαιολόγοι αποκαλούν «λιθυματικά φράγματα») που τις διαχωρίζουν μεταξύ τους, κάνει το Σπήλαιο των Λιμνών μοναδικό στον κόσμο! Ίσως τραβήξει την προσοχή σας ο «Ματωμένος Βράχος», ο οποίος πήρε το όνομά του από τους κοκκινωπούς χρωματισμούς που άφησε πάνω του η οξείδωση από τα νερά που αναβλύζουν.

Όταν μείνετε άφωνοι να θαυμάζετε μια από τις δαντελένιες λίμνες της περιοχής, σίγουρα θα αναλογιστείτε πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος μπροστά σε όλες αυτές τις δημιουργίες. Αξίζει όμως να αποδώσουμε και ένα μικρό μερίδιο στη δημοτική επιχείρηση, που έχει περιορίσει την ανθρώπινη επέμβαση στο ελάχιστο και οι εγκαταστάσεις της είναι πολύ νοικοκυρεμένες. Ειλικρινά όμως, τίποτα δεν θα ήταν ακριβώς το ίδιο στη γύρω περιοχή των Καλαβρύτων, αν δεν υπήρχε το χιονοδρομικό κέντρο του Χελμού, το πραγματικό κίνητρο για το συντριπτικό ποσοστό του χειμερινού τουρισμού. Ας είναι καλά εκείνοι οι διορατικοί επιχειρηματίες, που εν έτει 1988 τοποθέτησαν με έμφαση τα Καλάβρυτα στον τουριστικό χάρτη, δημιουργώντας στον Ξηρόκαμπο-14 χιλιόμετρα μακριά-ένα πρότυπο κέντρο. Οπλιστείτε μόνο με αλυσίδες χιονιού, ατελείωτη προσοχή και υπομονή στην οδήγηση-αφού ο παγετός δεν χαρίζεται σε κανέναν-αλλά και με όλο το στιλ που διαθέτετε. Άλλωστε, δεν είναι απαραίτητο να παίζετε τις κινήσεις του σκι στα δάκτυλα, οι εντυπώσεις όμως είναι αυτές που μένουν. Δεν έχει σημασία αν εξορμά κανείς με εντυπωσιακό τρόπο από τα 2.340 μέτρα ύψος ή αν πειραματίζεται και μυείται στα βασικά, εκεί στα «μόλις» 1.650 μέτρα…

Αυτό το ατελείωτο, για τα ελληνικά δεδομένα, λευκό πάρκο χτίστηκε για να δώσει σε όλους την πρόσβαση στο «σωστό» χειμερινό αθλητισμό, που αρχίζει από το μεγάλο χώρο στάθμευσης, το όμορφο και ζεστό chalet και συνεχίζει με τον προσεγμένο σταθμό πρώτων βοηθειών και όλες τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις. Τις πίστες μάλλον δεν θα προλάβετε να τις επισκεφθείτε όλες, αφού είναι μια ολόκληρη ντουζίνα και το συνολικό μήκος τους φτάνει τα 20 χιλιόμετρα. Άσχετα λοιπόν με το αν αγνοείτε το άθλημα με τα χιονοπέδιλα ή αν θέλετε να κάνετε cross country και ορειβατικό σκι, σίγουρα υπάρχει αυτό που ανταποκρίνεται στις ανάγκες σας, ενώ και οι 7 αναβατήρες που μπορούν να μεταφέρουν ως και 5.000 άτομα την ώρα, εγγυώνται την ελάχιστη δυνατή αναμονή.

Υπάρχουν, βλέπετε, και τοποθεσίες στην Ελλάδα που η λεγόμενη high season, στην αργκό των ξενοδόχων, δεν είναι ο Ιούλιος, αλλά ο Ιανουάριος. Μέρη, που ο κοσμοπολίτικος εαυτός σας θα κάνει το…κομμάτι του, αλλά θα γεμίσει και εμπερίες, ιστορικές γνώσεις και θα νοιώσει την αληθινή ψυχαγωγία.

Πηγή: gazzetta.gr