Η απόφαση ελήφθη».
Και η ηχώ πήρε τα λόγια μακριά και αντιλάλησαν οι κορφές και τα πελάγη. «Η απόφαση ελήφθη, η απόφαση ελήφθη…». Έξω από τα παράθυρα του παλατιού, σκαρφαλωμένοι μικροί θεοί και δαίμονες, ήρωες, σάτυροι και δρυάδες με μάτια ορθάνοιχτα περίμεναν το νέο. Οι Μούσες, παρακεί, έσφιγγαν με αγωνία τις ιδρωμένες παλάμες τους, τσαλακώνοντας τις πτυχώσεις των αέρινων φουστανιών τους. Οι αετοί απέταγοι, ομόκλαδοι με τα φασσοπερίστερα, οι λύκοι και τα αγριοκάτσικα αντάμα πλαγιασμένοι. «Η απόφαση ελήφθη, η απόφαση ελήφθη…» και αναρίγησε η κοιλάδα των Μουσών και ξεφύσησαν τα Καζάνια από τα τρίσπλαχνά τους. Από κείνο το θορυβώδες τσούρμο ακούγονταν πλέον μόνο ο χτύπος της κάθε καρδιάς συγχρονισμένος με τα νερά του Ενιπέα που κελάρυζαν αλλιώτικα.
Με τρίξιμο άνοιξαν οι χρυσοστόλιστες πόρτες του παλατιού και ξεπρόβαλε,...
με βήμα και όχι πέταγμα, ο μαντατοφόρος των Θεών. Κρατούσε πάπυρο δεμένο δώδεκα κόμπους με λινάρι.
Και έλυσε τον πρώτο και οι φωτιές στα σπίτια των ανθρώπων έσβηναν και ξανάναβαν.
Και έλυσε τον δεύτερο και του κόσμου οι μηχανές πάψαν το σκούξιμό τους.
Και έλυσε τον τρίτο και αεράκι χάιδεψε των γυναικών τα στήθη.
Και έλυσε τον τέταρτο και η Πυθία τραύλισε.
Και έλυσε τον πέμπτο και των ανδρών τα μουσκέτα έφτυναν κεράσια αντί για βόλια.
Και έλυσε τον έκτο και τα παγώνια ανοίξαν τα φτερά τους να πιάσουν τον ήλιο.
Και έλυσε τον έβδομο. Σαλάχια και δελφίνια και ιππόκαμποι βγαίναν στο κυμάτινο πρεβάζι και κοιτούσαν.
Και έλυσε τον όγδοο και ο Ερμής, στη βασιλική εξώθυρα, ξερόβηξε.
Και έλυσε τον ένατο και τα στάχια ρίχναν τα σπυριά τους στο χώμα και τα ζουμπούλια μπουμπουκιάζαν ξανά.
Και έλυσε τον δέκατο και τα κυνηγόσκυλα μέρευαν τις ζοφερές σιαγώνες να πεταρίσουν μακριά οι νερόκοτες .
Και έλυσε τον ενδέκατο και ο άνθρωπος απάντησε στο πιο μεγάλο «γιατί».
Και έλυσε τον δωδέκατο και σαν έπεφτε ξέδιπλος ο πάπυρος στο μαρμαρένιο βήμα, στύλωναν οι ταύροι τις οπλές στο χώμα, αλλάζαν οι αετοί φτερά και νύχια, έστρεψαν με μιας τη ματιά τους οι άνθρωποι στη κορφή του Ολύμπου.
Και διάβασε…
«Θύρα σφαλιστή, κλειδαμπαριά στο Πάνθεον, καμιά. Στον άνθρωπο επιτρέπει στα δώματα, από σύγνεφο, των Ολυμπίων να βαδίσει. Είναι βουλή του πατρός και δεν αλλάζει.»
Olympusmt.blogspot.com
Κείμενο/Φώτο: Τσαπανίδης Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το OLYMPUSMT σας ευχαριστεί για το σχόλιό σας!